‘THERE IS ONLY ONE BRIAN BROBBEY’

Het is onbegrijpelijk dat Marco van Basten, ook nog eens zelfverklaard, faalde als coach. De wereldspits, die niet meer wist wat voor zinnigs hij zijn spelers tijdens wedstrijden mee moest geven, staat als analist boven alle partijen. Zijn mening is doordrenkt van evidente ervaring en een toekomstvisie. Marco heeft een onwrikbaar recht van spreken. Als Ruud Gullit naast hem (in ‘Rondo’) probeert dat een jongen niet zo veel aan spelen toekomt, stelt Van Basten simpelweg dat je er zelf voor moet zorgen dat je er wél in staat. Net zoals hij ooit Wim Kieft, John Bosman en Pietro Virdis (AC Milan) in de pikorde vóór bleef. Het onbegrip op het gezicht en in de woorden van Marco over de staat en ontwikkeling van Brian Brobbey is geweldige televisie. Hij voorspelde niet zo zuinig het onvermijdelijke verval van zijn Ajax dat hij badinerend ‘FC Amsterdam’ noemde. Nog voordat zijn boezemvriend John van ’t Schip de nieuwe kapitein in Amsterdam werd, kwalificeerde hij de eigen kweekproducten Devyne Rensch en Kenneth Taylor als ‘Niveau Cambuur’.

De jeugdopleiding hapert zichtbaar. Het talent van Brobbey is onmiskenbaar; zijn tekortkomingen helaas ook. Alléén voor de keeper is de afwerking tot ontzetting van de fans, alles behalve een zekerheid. Kenneth Perez toont regelmatig dat de spits na bijna iedere doelpoging gevloerd op de grond ligt. Een rebound zou aan Brian niet besteed zijn. Van Basten verwijt het de begeleiding op De Toekomst dat Brobbey een aantal Fundamentals niet beheerst. Zijn fysiek heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat men ervan uitging dat Brobbey zich in strafschopgebieden wel zou redden. Op het hoogste niveau en bij Ajax wordt echter meer gevraagd dan structurele lijf-aan-lijfgevechten met de rug naar de goal. Het lijkt erop dat Brian eerder een Waza-ari of een Ippon dan een doelpunt probeert te scoren. Complicerende factor is dat zijn tegenstander echt alles wordt toegestaan en de Ajacied bij het minste of geringste wordt teruggefloten. Sterker nog, bij vurig protest een gele kaart krijgt gepresenteerd.

Het is zaak Brobbey uit die schermutselingen weg te houden. Marco van Basten voelt zich niet geroepen om Brian bijles te geven. Wim Kieft zou een geschikte leermeester zijn. Hij kon de bal goed vasthouden; afspelen om zich vervolgens voor het afwerken vóór de goal te melden. Wim laat de klus aan zich voorbijgaan. Ajax heeft in John Bosman een perfecte spitsencoach gevonden. De kopspecialist vormde – onder Johan Cruijff – met Van Basten een tandem in en net achter de spits. Het antwoord op alle problemen bij Ajax ligt in het verleden. De club hoeft maar voor te lezen uit eigen werk om iedere selectie te trainen en te laten voetballen in de rijke traditie van gedurfd, creatief en aanvallend voetbal. Naast Van Basten, Kieft en Bosman is ook Ruud Geels een midvoor waar Brobbey een voorbeeld aan kan nemen. Hij tekende voor 123 competitiegoals in 4 seizoenen (1974 – ’78). Ruud scoorde en kopte uit alle standen. Zijn blik was altijd op het doel gericht. De doelpuntenmachine bleef verstandig weg uit de duels. Zijn statistieken zijn indrukwekkend (252 doelpunten). De onderschatte, aimabele Geels (75) ontviel ons recentelijk. ‘There was only one Ruud Geels’. Aan Brian Brobbey om in het hier en nu door te pakken. De supporters hebben hem al in de armen gesloten …

There’s only one Brain Brobbey, one Brain Brobbey
Walking along, singing the song walking in the Brobbey Wonderland
There’s only one Brain Brobbey, one Brain Brobbey
Walking along, singing the song walking in the Brobbey Wonderland

Robert Leon ©

In Mokum Magazine – december 2023 (#122)

‘SORRY, KAN JE EEN ANDERE VRAAG STELLEN?’

Erik ten Hag is geen prater. Het liefst zou hij met zijn jongens in een voetbalbubbel op De Toekomst werken aan restverdedigen of aan half-spaces en helemaal niemand te woord staan. Erik is op zijn best tussen de lijnen en niet aan de microfoon. Louis van Gaal kan niet vaak genoeg worden geïnterviewd door ‘zijn vrienden van de media’. Hij heeft zijn open doekjes en sneren tot in de puntjes voorbereid en geniet pontificaal van zijn optredens. Johan Cruijff liep ook niet weg van journalisten. Zijn vraaggesprekken hebben zelfs uitspraken opgeleverd die vergelijkbaar met kleinkunstenaars Kees van Kooten en Wim de Bie, de Nederlandse taal hebben verrijkt. Van Gaal moet het doen met ‘Ben jij nou zo stom of …’ en Rinus Michels wordt geciteerd met ‘Voetbal is oorlog’ terwijl het eigenlijk door Ed van Opzeeland in de mond van De Generaal werd gelegd.

Het is tijd dat Ten Hag in dienst van Ajax aan zijn oeuvre gaat werken en vooraf aan de ontmoeting met Sporting Lissabon werden we op onze wenken bediend. In het verplichte praatje vooraf bracht Ziggo’s Wytse van der Goot wederom de twijfels over Sébastien Haller ter sprake. Erik zocht met zichtbare tegenzin naar de zoveelste uitleg totdat het chagrijn het won van het antwoord: ‘Sorry, kan je een andere vraag stellen?’ gevolgd door ‘Kijk naar zijn statistieken!’. Het is Erik ten Hag ten voeten uit, een coach die net als Van Gaal vóór zijn spelers gaat staan en zélf bepaalt wie wél of niet functioneert. Het is een tikkeltje hautain (want zo ingewikkeld is het voetbal niet) maar dat Erik zijn eigen koers volgt, werd vorig seizoen duidelijk toen hij de dwarse Brian Brobbey bleef brengen en door de speler die nu verpietert in Leipzig, met belangrijke goals werd beloond. Het managen van de kleedkamer met formidabel materiaal gaat hem blijkbaar moeiteloos af.

Hij denkt niet in reputaties of in aankopen en maakt ruim baan voor de ontwikkeling van de aanstormende Jurriën Timber en Devyne Rensch; mede door zijn toedoen inmiddels internationals. Hij zag het echter niet zitten in de lastige Noa Lang die nu in België uitblinkt, werd Lisandro Martínez na een sterk eerste jaar onbegrijpelijk lang genegeerd en zag iedereen dat Edson Álvarez meer kan dan louter verdedigen als de Mexicaan het comfort van een basisplaats geniet.

De trainer die droomt van de Bundesliga schijnt op de shortlist te staan om een getergde Ronald Koeman in Barcelona op te volgen. De geboren Haaksberger is naar zijn zeggen nog niet klaar in Amsterdam waar hij steeds meer op zijn gemak lijkt. Ondertussen heeft men in politiek Den Haag met belangstelling de verbale ontsnapping van de Ajax-trainer in Lissabon genoteerd. Mark Rutte bedient zich in het debat regelmatig met ‘Ik heb geen vraag gehoord’. De geheugenzwakke premier overweegt binnenkort Wilders met ‘Kan je een andere vraag stellen?’ te ontwijken waarop een alerte Geert hem confronteert met ‘zijn statistieken’ van het structurele niet actief herinneren.

Robert Leon ©

In Mokum Magazine – oktober 2021 (#97)

CORDON SANITAIRE

Mohamed-Amine Ihattaren (19) is ongelukkig en voelt zich ondergewaardeerd in het Duitse regime van PSV-trainer Roger Schmidt, die het miskende talent op een ineffectieve manier probeert professionaliteit bij te brengen. De contouren van Ihattarens onomstreden virtuositeit blijven mistig aan een verre horizon. Hij komt nauwelijks aan spelen toe en flirt op de sociale media baldadig met Ajax, de diepgezworen vijand in Eindhoven. Mo’s laatste basisplaats was juist in het bekertreffen met de Amsterdammers in de Johan Cruijff ArenA. Ook al was hij met voorsprong de beste man van PSV, Schmidt besloot hem te wisselen. Na zijn eerste doelpunt van het seizoen sprong de speler zijn kritische coach nog opzichtig dankbaar in de armen. Het lijkt er inmiddels op dat die relatie een doodlopende weg is ingeslagen.

Het is niet alleen de vraag hoeveel miljoenen de huidige Ihattaren nog waard is maar ook of hij naar Ajax zou kunnen verkassen? De gedroomde recordtransfer is niet meer aan de orde en het vertrek van een potentieel belangrijke speler naar de hoofdstad is onbespreekbaar. Het is als een ‘Cordon sanitaire’. In de politiek sluit de VVD de PVV bij voorbaat uit. In voetbal: géén PSV-ers rechtstreeks naar Ajax! Uitzonderingen daargelaten. Bijvoorbeeld, PSV-ers Peter Hoekstra (1996) en Ismaïl Aissatti (2008). In Amsterdam ligt het minder gevoelig. De veelbelovende Ronald Koeman en Gerald Vanenburg (in ’86 naar PSV) waren internationals en aanstaande Europese kampioenen. Daarnaast is er nog een leger aan Ajacieden dat vanuit het buitenland terugkeerde naar het gemoedelijkere Brabant. Spelers die in Amsterdam nog een rol van betekenis hadden kunnen vervullen zoals Sören Lerby, Frank Arnesen, Wim Jonk, Jan Wouters, Wim Kieft, John Bosman en Marciano Vink.

Toen aan het einde van zijn carrière werd gesuggereerd dat de nog gretige oud-PSV-er Mark van Bommel bij Ajax kon afsluiten, smeet hijzelf die open deur verontwaardigd dicht. Daar kon toch geen sprake van zijn! Hij koos voor het oude nest om Ajax weer kampioen (2013) te zien worden. Van Bommel was overigens later wél de trainer die Ihattaren liet debuteren (begin 2019), hem in zijn natuurkracht zette en onvoorwaardelijk vertrouwen gaf. Die Mo hebben we al tijden niet meer zo ongeremd excellent gezien.  

Zijn club, bestuur en trainersstaf, zelfs supporters en medespelers keren zich publiekelijk tegen hem. Over een jaar loopt hij uit zijn contract. Een ‘verboden’ overgang naar Ajax zou echter voor Mo geen slechte keuze zijn. Erik ten Hag heeft recentelijk laten zien te kiezen voor ‘youngsters’ Devyne Rensch (18), Jurriën Timber (19) en zelfs de afvallige Brian Brobbey (19). PSV is met AZ verwikkeld in een ook financieel duel om de tweede plaats, dat recht geeft op Play-offs voor de Champions League. AZ moet nog naar Amsterdam. Vorig jaar betekende hun uitwinst dat Ajax door de KNVB niet tot kampioen kon worden gekroond. Nu zou een overwinning de Alkmaarders helpen op de ranglijst en PSV mogelijk bewegen om Ihattaren aan de grote concurrent te ‘moeten’ verkopen. Ondenkbaar natuurlijk ….

Robert Leon ©

In Mokum Magazine – april 2021 (#91)