EEN BEURSGANG MAAKT MEER KAPOT DAN JE LIEF IS

Thijs Lindeman (83) was midden twintig toen hij ene Johan Cruijff (in 1964) zag debuteren in Ajax 1. Thijs heeft alles en iedereen zien komen en slijt zijn late pensioenjaren als archivaris van de club waarvan hij doordrenkt is. Het is een ‘Labour of love’ waarvoor deze supporter waarschijnlijk nauwelijks wordt beloond. In de discussie dat nieuwe bestuurders mogelijk aanmerkelijk meer worden gecompenseerd dan ooit was afgesproken, durft de algemeen directeur de goede (en goedkope) man te vertellen dat van zijn diensten geen gebruik meer worden gemaakt. Zijn taak wordt overgenomen door een passant op Events die ‘Jopie’ alleen kent van YouTube.

Het is David Endt 2.0. De toenmalige teammanager werd immers 10 jaar geleden snoeihard ter zijde geschoven. Frank de Boer meldde dat ‘David zijn werk vrij goed deed maar dat het beter kon’. Als dat het criterium is, dan is het vraag waarom Edwin van der Sar niet allang zijn congé heeft gekregen. Jan Siemerink, na Tjerk Smeets de opvolger van David vergat aankoop Sébastien Haller in te schrijven voor de Europa League. De tennisser bleef doodgewoon in functie. Het onnodig heenzenden van Lindeman illustreert de uitholling van de vereniging die Ajax in de kern is. De noodzakelijke professionalisering verdrijft het avontuurlijke karakter van Ajax. Natuurlijk is de fossiele voetbalsport gebaat bij enige kruisbestuiving. Zaak is echter hierin niet door te slaan. In de bestuursorkaan blijven er ondertussen geen Ajacieden meer over en niet alleen in de bestuursraad. Winston Bogarde ruimde gedwongen het veld; technicus Gerald Vanenburg binnenkort uit vrije wil.

Terwijl Ajax O17 op de Future Cup geen kans maakte tegen het Deense FC Nordsjælland, werd de oplopende achterstand van de jeugdopleiding pijnlijk benadrukt door de sensationele winst van AZ in de Youth League. 70% van die talenten zijn Amsterdammers die ervoor kiezen om een paar kilometer verderop, in Zaandam te trainen. Meer perspectief!

Op De Toekomst predikt de club aan de hand van Hockeycoach Maurits Hendriks voor een andere parochie. De aandacht voor kracht en data is van toegevoegde waarde maar nooit bepalender dan het voetbal, de techniek zelf. Als Chef de Mission maakte Hendriks zich onsterfelijk door een tussentijdse ‘losers’-vlucht te plannen. De verliezers zouden namelijk in het Olympisch dorp, zij die nog moeten presteren, kunnen frustreren. De opgetogen medaillewinnaars mochten blijven. Dit gebrek aan inzicht toonde deze bobo ook bij het naar huis sturen van een stoute – wél voor de finale gekwalificeerde – Yuri van Gelder. Een onuitwisbare kras op de ziel van de turner die Thijs Lindeman momenteel ook voelt. 

Bij crises in Amsterdam dringt zich altijd de vraag op: Wat zou Johan Cruijff hier van vinden? Waar zou hij zich over opwinden en publicitair vóór zijn gaan liggen? We kunnen het hem al 7 jaar niet meer vragen. Zeker is dat hij de huidige gang van zaken ernstig zou bekritiseren. Zijn droom was een bloeiende, warme vereniging; geen naamloze vennootschap die toevallig in de Eredivisie uitkomt. Een beursgang maakt meer kapot dan je lief is.

Robert Leon ©

In Mokum Magazine – mei 2023 (#116)

TEAMMANAGERS

Jan Siemerink is de nieuwe teammanager. De multi-millionaire oud-tennisser volgt de honkballer Tjerk Smeets op. De nieuwe cross-over komt bijna vijf jaar nadat David Endt op een zijspoor werd geflikkerd. Hij was net zoals Bobby Haarms en Sjakie Wolfs vergroeid met Ajax en niet in te delen in kampen (Van Gaal of Cruijff). Hij kon met iedereen – die vóór Ajax is – door één en dezelfde deur en dit Labradorkarakter werd hem noodlottig. Hij stond zowel naast Louis als naast Johan te ‘kwispelen’. Hondstrouw aan zijn Ajax.

Wat de toegevoegde waarde van De zoon van Mart is geweest is net zo onpeilbaar als die van de hockeyer Hans Jorritsma, die bij Oranje ruim 20 jaar hand- en spandiensten aan ladingen internationals heeft verleend. Endt werd verweten organisatorische steken te laten vallen. Over catcher Tjerk echter geen wanklanken. Nu strekt een rood-wit-hart of -verleden wel tot aanbeveling maar is het natuurlijk geen voorwaarde om te slagen als teammanager.

Criterium zal nu ongetwijfeld zijn, het hebben gepresteerd in een topsportklimaat. Smeets werd zowel nationaal als Europees kampioen; roerde zijn pa tot tranen op de Olympische Spelen (Peking 2006) maar speelde nooit in het walhalla van de Major League Baseball. De aanstelling van Siemerink is voor Ajax een stap hoger. Jan reikte tot de veertiende plek op de wereldranglijst, won 15 toernooien, kwam uit op 2 Spelen en stond bij Grand Slams in 1 kwart en 2 halve finales. Bovendien was hij jarenlang coach van het Nederlandse Davis Cupteam.

Het is niet ondenkbeeldig dat Tjerk de jongens op De Toekomst met zijn ervaringen uit het honkbal heeft proberen te inspireren. Het zou me niet verbazen als hij bij teleurstellingen de selectie de quote ‘It ain’t over till it’s over’ van New York Yankee Yogi Berra heeft voorgehouden.

Siemerink hoeft alleen maar te denken aan een legende waar hij zelf nooit tegen tenniste, of te bellen met Jan Reker. De oud-voetbaltrainer leek het een goed idee om duels waarin Jimmy Connors zich werkelijk van alles permitteert om een vijfsetter, waarin hij de eerste 2 sets kansloos heeft verloren, alsnog in zijn voordeel om te draaien, als motiverend voorbeeld aan zijn ploeg te tonen. De instelling van deze ultieme ‘Comeback Kid’ zou heerlijk kunnen stroken met het elan van ‘Dapp’re strijders, fier en koen’.

Op Wimbledon (’75) beloofde het gevreesde servicekanon Roscoe Tanner dat hij ‘Jimbo’ met een bombardement van aces zou verpletteren waarop Connors aankondigde Tanners services tweemaal zo hard langs hem heen, terug te jagen. Hij hield woord; zijn returns bleken onhoudbaar. Jan kan aan de bak.

Robert Leon ©

In Mokum Magazine – maart 2018 (#54)
Alle eerdere ‘Ons Aller Ajax’ columns

‘ÉÉN BESLUIT TE VER’
‘ANYTHING ELSE I CAN DO FOR YOU?’

ÉÉN BESLUIT TE VER

In de zogenaamde zucht naar professionalisering heeft de N.V. Ajax besloten om team manager David Endt uit zijn functie te zetten en (dat nog wel) iets anders voor hem te vinden binnen Ajax.  Frank de Boer verklaarde dat ‘David zijn werk vrij goed deed maar dat het beter kan’. Ik dacht even dat Frank het over zijn eigen functioneren had. Wij zijn onbeschrijfelijk blij met de trilogie die tot stand kwam bij de gratie van AZ, FC Twente, Feyenoord en PSV maar ‘het voetbal was vrij slecht en kon beter’.

Je vraagt je onmiddellijk af of David Endt een functioneringsgesprek heeft gehad en of hem daarin de ‘tools’ zijn aangereikt om ‘beter’ te functioneren. Ik waag het te betwijfelen want Endt is verbijsterd en ‘not amused’.  Hij is zoals Bobby Haarms en Sjakie Wolfs vergroeid met Ajax, niet in te delen in kampen (van Gaal of Cruijff). Hij kan met iedereen – die vóór Ajax is – door één en dezelfde deur en deze Golden Retriever-houding zal hem noodlottig zijn geworden. Hij stond zowel naast Louis als naast Johan te ‘kwispelen’. Hondstrouw aan zijn (en ons) Ajax.

Met deze beslissing doet Ajax een onnodige stap terug in zijn voornemen om het kille imago van zich af te schudden. Een leger aan oud-spelers en ‘Cruijff University’-afgestudeerden kunnen aan de slag bij de landskampioen. Allemaal om een Bayern München of de Amerikaanse sportcultuur te kopiëren. Voor iedere discipline wordt een karrenvracht aan experts ingehuurd en bekende clubgezichten in het topmanagement geïnstalleerd. Een Judoka komt binnenkort de groep ‘Movement’ trainers versterken. Werkgelegenheid genoeg. Edwin van de Sar heeft wat cursussen gevolgd en is de gedroomde nieuwe directeur. Het kan niet op maar voor clubicoon David Endt is geen betekenisvolle plaats meer.

Het beleid dat Ajax geen aankopen meer wil doen (en volledig op de eigen opleiding wil gaan koersen) is uitdagend uniek maar zou wel eens kunnen zijn ingegeven door het enorme salarishuis dat in de begeleiding wordt gebouwd. Jonk en Bergkamp hebben hun contract (lees: ‘Beloning’) recentelijk zien worden aangepast en zij zitten echt niet ‘voor een dubbeltje op de eerste rij’.  Kunnen ze David niet meer betalen? De vraag stellen is deze beantwoorden. Het is politiek.

Dat Ajax inzet op individuele begeleiding is verstandig en moet wel haast vruchten (talenten, eerste elftalspelers & transferkapitaal) gaan afwerpen. Ik begrijp dat Ronald de Boer in staat moet zijn om uit te leggen hoe je bij je tegenstander wegdraait en dat Jaap Stam uit ervaring kan vertellen hoe je de spits van de tegenstander uitschakelt maar wie leidt de inbreng van deze, inmiddels kolossale groep van Personal coaches in goede banen?

Zolang – bijvoorbeeld – Ricardo van Rhijn niet in staat is om een voorzet vóór de goal te krijgen en zijn man onophoudelijk uit zijn rug laat vrij lopen;  Christian Poulsen voor de zoveelste keer voor een foute pass over 40 meter mag aanleggen (ben ik blij dat Enoh vertrokken is) en Kolbeinn Sightorsson in twee seizoenen te vaak geblesseerd was, kan worden vastgesteld: er is nog veel werk aan de winkel. Is er voor Wim Jonk, behalve salarisverhoging, al een evaluatiegesprek gepland?

Het verwijderen van David Endt is tegen de achtergrond van de progressie die Ajax wil maken, een statement dat de menselijke maat mist. Overal binnen de club komt men elkaar luidkeels te hulp. De Toekomst is inmiddels een weeshuis van oude glorie geworden. Frank de Boer stak de loftrompet over assistent Henny Spijkerman omdat die hem aanvult op zaken (ik vermoed onder meer, de periodisering) die hij anders glad zou vergeten.  Het was een warme schouderklop voor de oud-doelman van Go Ahead Eagles.

Nu nog een arm om David Endt zoals hij – bij thuiswedstrijden altijd ergens fanatiek langs de lijn – Wesley Sneijder opving toen die de bevrijdende goal tegen PSV met zijn vertrouweling vierde.  Laat David zijn opvolger tot zijn pensioen ‘inwerken’.  Het zou de club (en het beursgenoteerd bedrijf) sieren.

Robert Leon ©