Don’t worry, about a thing
‘Cause every little thing, gonna be alright
Het is 1 augustus 2008 als Ajax uit bij Cardiff City een oefenwedstrijd afwerkt. De plaatselijke autoriteiten vragen de Amsterdamse fans om in het vak te blijven wachten zodat de supporters van de thuisclub het stadion eerst kunnen verlaten. Aan de DJ van dienst de uitdaging om de ongeduldige bezoekers in toom te houden. Met het opbeurende ‘Three Little Birds’ van Bob Marley slaagt hij daarin zodanig dat de track zijn weg vindt naar de ArenA. Samen met ‘Bloed, Zweet en Tranen’ en de ‘Ajax Marsch’ is deze optimistische reggae aan het begin van de tweede helft, standaardrepertoire geworden. Andre Hazes jr. vertolkte een verpletterende uitvoering van zijn vaders hartenkreet, vlak voordat een hongerig Ajax de titel greep in een rechtstreeks duel met FC Twente (15 mei 2011). Ky-Mani Marley kwam op zijn beurt naar de hoofdstad (19 september 2018) met een vergelijkbare positieve boodschap: ‘Let’s get together and feel alright’ (uit ‘One Love’).
Deze hoopvolle sentimenten uit Jamaica zijn na afloop van de competitie op De Toekomst ver te zoeken. De implosie van de recordkampioen is zorgwekkend. Niemand lijkt ook maar een begin van een verklaring, laat staan een oplossing te hebben. De ploeg lijkt het voetballen collectief te zijn verleerd. En alsof dat niet alarmerend genoeg is, haalt de club weer eens het nieuws met randzaken die niets tot weinig met voetbal te maken hebben. Michael van Praag en Arie van Os brachten in een vlaag van grootheidswaanzin de club naar de beurs (1998). De commerciële en sportieve belangen van Ajax zijn inmiddels zo groot geworden dat op bijvoorbeeld financiën en marketing vakmensen onmisbaar zijn. Nu het bedrijf Ajax op het punt staat de controlerende commissarissen eindelijk te gaan belonen, is er stront aan de knikker. Van Praag vindt het de normaalste zaak van de wereld; Arie is faliekant tegen. Terwijl het laatste woord hierover nog niet is gesproken, is het stil rond de aanstelling van een nieuwe trainer. Het heeft er alle schijn van dat Van der Sar en Sven Mislintat intens hebben gehoopt dat Heitinga de beker zou winnen en in ieder geval de tweede plaats zou veiligstellen. ‘Johnny’ is een kind van de club dat zo maar – mocht men niet met hem doorgaan – als plotselinge hoofdtrainer voor de bus is gegooid; een verantwoordelijkheid die voor hem te vroeg kwam.
Ondertussen is het doodzwijgen van Peter Bosz en Wim Jonk, een toegewijde protegé van Johan Cruijff, illustrerend voor de verdere verwijdering van Johans gedachtengoed en zijn discipelen. De visie en wijsheden van Nummer 14 liggen nog vers in onze herinnering. Hij dacht als geen ander ‘out of the box’. Bij zijn overlijden roemden Pep Guardiola en Gary Lineker zijn unieke, baanbrekende bijdragen aan het voetbal. Godfried Bomans beschreef een jonge Johan als onnavolgbaar, iemand die duidelijk op het veld iets deed dat hij niet al gerepeteerd had; hij bedacht het ter plekke. De schrijver was verbaasd dat Cruijff na afloop met zijn medespelers in de catacomben verdween en niet als een engel uit het stadion opsteeg. Een beetje zoals een andere icoon, Jimi Hendrix zong (in ‘Angel’). Misschien iets voor in zijn thuishaven? Helemaal nu we ‘Jopie’ zo ontzettend hard nodig hebben …
Robert Leon ©
In Mokum Magazine – juni 2023 (#117)
DUTCHFELLOW 